Schumpeter dokonał trójpodziału na: *inwencje (invention), *innowacje (innovation), *naśladownictwo (imitation), określanego niekiedy mianem „triady Schumpetera”. Inwencja jest faktem naukowym lub technicznym, stwarzającym możliwości innowacyjne. Istnieje nieprzerwany strumień inwencji stanowiący potencjalny postęp techniczny. Jest to warunek konieczny, lecz niewystarczający do pojawienia się procesu rozwoju. Rozwój dokonuje się przez innowacje, czyli dokonanie czynu zastosowania inwencji. Dokonana inwencja dopóty jest innowacją, dopóki w praktyce nie zostanie zastosowane w tej dziedzinie nowe, nieistniejące dotąd rozwiązanie. Wszelkie upowszechnianie się innowacji przez adaptację, dyfuzję, stanowi odrębny rodzaj zmian, zwany procesem imitacji. Tak więc innowacja stanowi każdorazowo niepowtarzalny czyn. Zmiany o charakterze inwencyjnym lub imitacyjnym mają ciągły przebieg, natomiast innowacje to zmiany o typowo nieciągłym charakterze, stąd ich wyjątkowość. W teorii Schumpetera pojawiają się następujące elementy dotyczące innowacji: *innowacja powstaje w wyniku decyzji i działania przedsiębiorcy, prowadząc do ukształtowania nowej funkcji produkcji; *u podstaw innowacji leżą zmiany techniczne, społeczne i organizacyjne; podstawową cechą innowacji jest nieciągłość; *w ramach każdej funkcji produkcji występują z różnym natężeniem korygujące jej kształt subinnowacje, mające charakter ciągły. W szkole - pisał o tym Śliwiński - innowacje nie istnieją a ogranicza to zapis prawa oświatowego "innowacja musi być zgodna z podstawą programową". Wszystkie działania to raczej "Zmiany o charakterze inwencyjnym lub imitacyjnym", ale dobrze, że pojawiają się w pracy z dziećmi.
 http://www.ipis.pl/artykul.php?idartykul=25&poddzial=Poj%C4%99cie%20przedsi%C4%99biorczo%C5%9Bci
|